Wzorzec rasy

Wzorzec FCI nr 208/16.02.2011 SHIH TZU
Wersja polska: luty 2011
POCHODZENIE: Tybet.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 5: Rasy tybetańskie.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HOSTORYCZNY:
Ludzie nierzadko mylą shih tzu i lhasa apso, ale różnice między tymi
psami są ewidentne. Rasa ta pochodzi z Tybetu, ale rozwijała się
w Chinach, gdzie psy te mieszkały w pałacach cesarskich. Chiny
stały się republiką w roku 1912, i wtedy pierwsze egzemplarze shih
tzu trafiły na Zachód, a do Wielkiej Brytanii w roku 1931. Za
samodzielną rasę uznano je tam w 1934 roku, z odrębną księgą
rodowodową od roku 1940 i prawem do championatu od roku 1949.
Szczególnie atrakcyjną cechą rasy jest włos, układający się na
głowie na kształt chryzantemy.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Krzepki, obficie, ale nieprzesadnie owłosiony, z charakterystycznym,
aroganckim sposobem bycia i twarzą, przypominającą chryzantemę.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość od kłębu do nasady ogona większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Inteligentny, żywy i czujny. Przyjazny i niezależny.
GŁOWA:
Szeroka, okrągła; szeroka między oczami, z wyraźnym stopem.
Bujnie owłosiona, z włosem opadającym nad oczami. Obfita broda
i bokobrody. Włos na kufie rośnie w górę, dając charakterystyczny
efekt chryzantemy. Sierść nie przeszkadza w widzeniu.
MÓZGOCZASZKA:
Stop: Wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarny, ale u psów wątrobianych lub łaciatych wątrobianych –
nos ciemnowątrobiany. Grzbiet nosa powinien znajdować się na
poziomie dolnej powieki lub nieco poniżej, jest prosty lub trochę
zadarty. Nos skierowany w dół – wysoce niepożądany. Szeroko
rozwarte nozdrza. Ściśnięte nozdrza – wysoce niepożądane.
Kufa: Szeroka, graniasta, krótka, nie pomarszczona, płaska
i owłosiona. Długości ok. 2,5 cm od wierzchołka do stopu.
Pigmentacja kufy tak pełna, jak tylko możliwe.
Wargi: Zamknięte.
Uzębienie: Szeroka szczęka i żuchwa, lekki przodozgryz lub zgryz
cęgowy.
Oczy: Duże, ciemne, okrągłe, rozstawione szeroko, ale nie
wyłupiaste. Ciepłe w wyrazie. U psów wątrobianych lub
o wątrobianych znaczeniach dopuszczalny jest jaśniejszy kolor oczu.
Niewidoczne białkówki.
Uszy: Duże, z długim płatem usznym, zwisające. Osadzone nieco
poniżej sklepienia czaszki; owłosione tak obficie, że wydają się
zlewać z owłosieniem szyi.
SZYJA:
Proporcjonalna, łukowata. Długość pozwalająca na dumne noszenie
głowy.
TUŁÓW:
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Dobrze związane i mocne.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, zawieszona pomiędzy nogami.
OGON:
Obficie owłosiony; noszony wesoło, wysoko ponad grzbietem.
Osadzony wysoko. Noszony – w przybliżeniu – na wysokości
sklepienia czaszki, przydając harmonii sylwetce.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki: Mocne, dobrze ukątowane.
Przedramię: Nogi krótkie i muskularne, o mocnym kośćcu; tak proste,
jak tylko możliwe przy szerokiej, nisko zawieszonej klatce piersiowej.
Łapy: Zaokrąglone, mocne, obficie owłosione.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Nogi krótkie i muskularne, o mocnym kośćcu.
Widziane od tyłu – proste.
Uda: Dobrze zaokrąglone i muskularne.
Łapy: Zaokrąglone, mocne, o mocnych opuszkach; obficie owłosione.
CHÓD/RUCH:
Arogancki, płynny; przednie kończyny z dobrym wykrokiem, mocna
akcja kończyn tylnych, z ukazywaniem całych opuszek stóp.
SZATA
SIERŚĆ: Włos okrywowy długi, gęsty, nie lokowaty; umiarkowanie
obfity podszerstek. Dopuszczalny lekko falisty. Sierść nie może
przeszkadzać w widzeniu ani utrudniać ruchu psa.
MAŚĆ: Dopuszczalne wszystkie kolory; biała strzałka na czole i biały
koniec ogona – bardzo pożądane u psów łaciatych.
WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA :
Wysokość w kłębie: Nie więcej, niż 27 cm. Typ i cechy
charakterystyczne dla rasy są najważniejsze, i w żadnym wypadku
nie należy ich poświęcać jedynie dla wielkości.
Masa: 4,5 – 8 kg. Idealna waga: 4,5 – 7,5 kg.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za
wady i oceniane w zależności od nasilenia oraz wpływu na zdrowie
i dobrostan psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– Agresja lub wyraźna lękliwość.
– Każdy pies, wykazujący wyraźne wady budowy lub
zaburzenia charakteru powinien być zdyskwalifikowany.
Uwaga:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie
opuszczone do moszny.